De wanhoop voorbij. Over zelfmoord, blikvernauwing en overleven.
Mooi en helder beschreven door Chantal Caes.
“Ik zeg ‘zelfmoordpoging’. Zelfmoord dus. En dat hoort volgens velen niet zo, want dat zou een moreel oordeel inhouden. Een moord is een misdaad. Het woord ‘zelfmoord’ zou suggereren dat dit ook zo is. Maar zo zie ik dat niet. Ik zeg soms ‘suïcide’ of ik schrijf ‘zelfdoding’ in een artikel. Maar dit laatste gebeurt ook steeds minder. Ik vind dat je het niet mooier moet maken dan het is. Als het oorlog is in je hoofd noem je dat ook geen onenigheid, omdat oorlog een naar woord is. En als het mijzelf betreft, noem ik het zoals ik het ervaar. Ik heb namelijk nog nooit gedacht: ‘Ik heb het verlangen om tot zelfdoding over te gaan.’
Voor mij voelt het als een strijd op leven en dood. Oorlog, en vechten of mijn leven ervan afhangt (en dat is ook zo). De persoon die het op mijn leven gemunt heeft, ben ikzelf. En het is een sluipmoordenaar.”
Lees het volledige artikel hier.
